H γερμανική οικονομία σημείωσε ύφεση το δεύτερο τρίμηνο το 2018, μια «έκπληξη», που αποδίδεται εν μέρει σε εξαιρετικούς συγκυριακούς παράγοντες, αλλά στην πραγματικότητα θα επεκταθεί και στο 2019, γράφει η γαλλική La Tribune.
Τα στοιχεία αυτά θέτουν υπό αμφισβήτηση το γερμανικό μοντέλο, που βασίζεται στις εξαγωγές. Οι δυσκολίες ανοίγουν συζητήσεις, που βρισκόταν κρυμμένες κάτω από το χαλί στα χρόνια της ανάπτυξης, για τις ανισότητες και την εσωτερική ζήτηση. Ύφεση της Κίνας και hard Brexit, σίγουρα δεν υπάρχει ακόμα κίνδυνος αλλά μια κάποια αστάθεια αρχίζει να διαμορφώνεται. Η ανάπτυξη για τη Γερμανία το 2019 θα είναι μόλις 1% (έναντι του προβλεπομένου το φθινόπωρο 1,8%). Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ΔΝΤ αναμένουν 1,1% και 1,3% αντίστοιχα….Τίποτα καταστροφικό. Και η αγορά εργασίας παραμένει ευνοϊκή.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display("div-gpt-ad-1539094545114-0"); });Δεν είναι το παρόν που ανησυχείς αλλά το μέλλον. Ποιο θα είναι το εύρος της επιβράδυνσης σε Κίνα και ΗΠΑ, που μπορεί να κοστίσει ακριβά σε αυτοκινητοβιομηχανίες και άλλους κατασκευαστές και να σημειώσει το τέλος ενός κύκλου; Θα αποφευχθεί ένα σκληρό Brexit, που το ινστιτούτο IWH εκτιμά ότι μπορεί να κοστίσει μέχρι και 100.000 θέσεις εργασίας στη Γερμανία, τη χώρα που θα επηρεαστεί πιο πολύ; Οι επικεφαλής των εταιρειών έχουν τις πιο μειωμένες προσδοκίες δραστηριότητας από το 2012. Εξισορρόπηση μοντέλου; H ευθραυστότητα αυτή ωθεί τη Γερμανία να αναρωτηθεί για τον τρόπο σταθεροποίησης της ανάπτυξής της και που μπορεί να την καθησυχάσει για το μέλλον.
Αυξάνοντας τα πλεονάσματα δημοσιονομικά, εμπορικά ή τους ισολογισμούς πληρωμών, η χώρα διατηρεί περιθώρια ελιγμών ικανά να οδηγήσουν σε μια επανεξισορόπηση του μοντέλου προς μια αυξημένη εσωτερική ζήτηση. Είναι το θέμα των συζητήσεων που έχει ανοίξει τους τελευταίους μήνες και διευρύνεται. Έτσι ο κυβερνητικός συνασπισμός σκέφτεται να καταργήσει κάποιους φόρους εισοδήματος, που είχαν επιβληθεί για τη γερμανική ενοποίηση.
Πρόσφατα άρχισαν να υπάρχουν πιο κοινωνικές ανησυχίες. Τα 4 εκ «ασταθών μορφών εργασίας» δεν έδωσαν στους κατόχους τους τα πλεονεκτήματα αυτών των χρόνων της «άνθισης». Έτσι παρουσιάστηκε ως πρόταση για αυτούς ένα σχήμα ελάχιστης εγγυημένης σύνταξης, μεγαλύτερης από την ελάχιστη γήρατος, ώστε να βοηθήσει όσους δεν έχουν συμπληρώσει το σύνολο των ασφαλίστρων τους. Τα βασικά σημεία θα συζητηθούν πρώτα στο πλαίσιο του CDU-CSU της Μέρκελ. Το SPD από την άλλη επιθυμεί να ασκηθεί λιγότερη πίεση στους ανέργους , να αυξηθεί η περίοδος επιδότησης ανεργίας και να δοθούν βοήθειες στους μακροχρόνια άνεργους.
Είναι προτάσεις που δεν θα ικανοποιήσουν το κόμμα της Μέρκελ , που ηγείται της συμμαχίας, αλλά σίγουρα το πιέζουν να απαντήσει στα θέματα που τίθενται: Το SPD υποστηρίζει μια αύξηση του κατώτατου μισθού σε επίπεδο 30%, περισσότερο από της Ισπανίας, για να γίνει 12 ευρώ την ώρα. Δεν πρόκειται για κάτι άμεσο, Και η συζήτηση παραμένει ζωντανή για την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική. Ένα είναι σίγουρο: η συνειδητοποίηση του κοινωνικού ζητήματος, οι κίνδυνοι των εξτρεμιστικών ανατροπών που σχετίζονται με αυτό, η επιστροφή στην εσωτερική αγορά αποτελούν φορείς μιας μεγάλης περίσκεψης για την οικονομική πολιτική. Από τη γερμανική ύφεση μπορεί να γεννηθεί μια ευκαιρία όχι μόνο για την γερμανική οικονομία αλλά επίσης για τους ευρωπαίους εταίρους της, εκτιμά η La Tribune.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ